Mijn zoektocht naar de opleiding tot psychotherapeut

Dat ik, Dudu Turan, psycholoog wilde worden, stond voor mij al vroeg vast. Mijn moeder is chronisch depressief, van Turkse afkomst en beheerst hierdoor de Nederlandse taal niet goed. Hierdoor ben ik al vroeg ik aanraking gekomen met de gezondheidszorg. Om mijn moeder te helpen ging ik altijd mee naar de gesprekken met de psychologen en psychiaters. Helaas was mijn eerste contact met de geestelijke gezondheidszorg niet al te positief. Ik had namelijk niet altijd het gevoel dat mijn moeder goed geholpen werd. Misschien had dit te maken met de taalbarrière, maar dat was zeker niet de enige reden.

Mijn moeder kreeg veel medicatie voorgeschreven en daar voelde ik me niet prettig bij. Mijns inziens zijn medicijnen niet altijd de oplossing bij psychologische problemen. Deze periode was voor mij de drijfveer om een carrière als psycholoog te ambiëren en heeft voor veel doorzettingsvermogen gezorgd tijdens mijn studie en in mijn zoektocht naar een baan als psycholoog. Mijn bachelor heb ik uiteindelijk op de Radboud Universiteit in 2013 afgerond. Vervolgens heb ik op dezelfde universiteit de master gezondheidszorgpsychologie gestudeerd.

Mijns inziens zijn medicijnen niet altijd de oplossing bij psychologische problemen.
Solliciteren – Dudu Turan

Na mijn afstuderen was het tijd om te solliciteren. Bij het versturen van mijn eerste brief had ik nog veel hoop op een goede uitkomst, ondanks dat mensen aangaven dat het moeilijk was om werk te vinden in mijn vakgebied. Helaas werd ik bij mijn eerste poging afgewezen met de simpele reden dat ik niet voldeed aan de gestelde eisen. Dat was het begin van de vele afwijzingen die volgden. Ik had moeite met de eerste afwijzingen en ging steeds meer aan mezelf twijfelen.

Andere boeg

Ik wilde graag aan een baan komen. Aanvankelijk solliciteerde ik alleen maar op openstaande vacatures. Toen deze manier niet werkte, besloot ik om het over een andere boeg te gooien. Ik begon open sollicitaties te versturen, schreef me in bij verschillende detacheringsbureaus en solliciteerde naar hbo-functies. Daarnaast maakte ik een LinkedIn-pagina aan en ging naar verschillende lezingen. Ik maakte volop gebruik van mijn netwerk. Zo nam ik contact op met mijn oud-stagebegeleider en een familielid bij de gemeente. Daarnaast had ik geregeld contact met artsen als ik met mijn ouders naar het ziekenhuis ging. Dit heeft mij een gesprek opgeleverd met een klinisch psycholoog in het ziekenhuis. Dat liep op niets uit, maar gaf me wel een veilig gevoel. Het gevoel dat ik er niet helemaal alleen voor stond!

Eerste baan

In totaal heb ik in vijf maanden 70 keer gesolliciteerd en mocht ik bij vier bedrijven op gesprek komen. Zo kwam ik uiteindelijk terecht bij Evergreen GGZ, een instelling gespecialiseerd in het begeleiden van mensen met psychische aandoeningen met andere culturele achtergronden dan de Nederlandse. Ik mocht werken op de afdeling waar CBR-keuringen plaatsvonden. Mijn taak was om samen met de psychiater rapportages te maken en te keuren of cliënten geschikt waren om hun rijbewijs te halen. In eerste instantie waren de werkzaamheden niet psychologisch van aard. Toch was ik in ieder geval een stap in de goede richting, Eindelijk was ik aan het werk in een GGZ-instelling. Ik had ontzettend veel geluk omdat Evergreen GGZ op zoek was naar een Turkssprekend persoon. In het begin hield ik me twee dagen in de week bezig met de keuringen, maar nadat een aantal collega’s uit dienst traden, mocht ik als behandelaar aan de slag.

Zelfstandig

Ik had eindelijk een baan. Maar mijn droom reikte verder. Ik wilde hoofdbehandelaar worden. Ik solliciteerde daarom als zzp’er bij Psychotherapiepraktijk Scharwächter – omdat ik wist dat ze daar de opleiding tot gz-psycholoog en psychotherapeut aanboden. Na een aantal positieve gesprekken werd ik aangenomen. Weer een stapje dichter bij mijn doel! Na een jaar kwam er een plekje vrij voor de opleiding tot psychotherapeut. Zonder twijfel solliciteerde ik en ik mocht meteen met de opleiding starten. Een nadeel: ik moest alles zelf betalen. Dus wilde ik een andere baan erbij om de kosten te kunnen realiseren. Toevallig werd ik op LinkedIn benaderd door een gz-psycholoog in mijn woonplaats en bood mij werk aan als ZZP’er. Er werd aangegeven dat ik in januari met de opleiding tot psychotherapeut mocht starten. Tegelijkertijd met de andere baan in mijn woonplaats. Dit kwam heel goed uit. Ik voelde me heel erg euforisch en het voelde onwerkelijk.

Opleiding tot psychotherapeut

De opleiding duurt 4 jaar met één opleidingsdag in de week. De rest van de dagen ben ik aan het werk. Ik ben nu ruim 1,5 jaar in opleiding en ik merk dat het vermoeiend is. Naast mijn werkuren en opleidingsuren moet ik ook nog investeren in leertherapie, supervisie en werkbegeleiding. Soms heb ik supervisie in Nijmegen en heb ik leertherapie in Arnhem. Goede planvaardigheden zijn hierbij dus van belang. Daarnaast betaal ik mijn eigen opleiding; circa €10.000 per jaar (!). De opleiding kost veel tijd, geld en energie, maar dat heb ik er allemaal voor over. Mijn weg naar een baan was zwaar, ik heb er hard voor moeten werken en moet nog steeds hard werken om mijn doelen te bereiken. Echter ben ik van mening dat als je je beroep leuk vindt je ervoor moet gaan. Ik heb niet opgegeven en doorgezet. En dit is wat mij uiteindelijk de opleiding tot psychotherapeut heeft opgeleverd.

Goed beslagen ten ijs komen bij een opleiding tot psychotherapeut?

  • Besef dat de opleiding veel tijd en en energie kost. Je moet het dus echt willen en met liefde doen. Stel doelen en houd vol. Probeer hierbij ook niet te vergeten om te ontspannen want de opleiding duurt 4 jaar.
  • Zorg voor een financiële buffer. In veel gevallen moet je (een deel van de opleiding) zelf betalen.
  • Tijdens de opleiding kom je jezelf tegen. Wees daar op voorbereid. Je moet er klaar voor zijn om jouw onzekerheden op tafel te leggen. Kies hierbij een goede leertherapeut die bij jouw past.
Categorie: Blog

Naar kennisbank