Werken als psycholoog in China

Mijn naam is Lea Reimers. GZ-psycholoog en momenteel werkzaam als psycholoog in China. Ik ben geboren in Duitsland en heb gestudeerd in Nederland. Vaak vragen mensen mij hoe ik als geboren Duitsem via een studie psychologie in Nederland, uiteindelijk in China terecht ben gekomen. 

In mijn jeugd ben ik opgegroeid tussen psychologen en cliënten. Mijn ouders zijn psycholoog en sociaal pedagoog. Beiden hebben in de jaren 60/70 in Hamburg gestudeerd en waren echte hippies. Ze wilden de maatschappij veranderen. Ze wilden dat cliënten en patiënten niet meer uitgesloten werden van de maatschappij, maar juist onderdeel werden ervan. Toen waren er nog gesloten instellingen waar cliënten levenslang afgesloten van de wereld leefden. Ook al hadden cliënten minimale problemen, in die tijd werden ze veroordeeld tot levenslange exclusie. Toen was er genoeg geld en een zeer sociaal klimaat om veranderingen in de sociale sector op gang te brengen. Mijn ouders brachten cliënten mee naar huis en maakten ze onderdeel van ons familieleven. De delinquente puber was onze oppas, de verstandelijk beperkte buurman ons speelmaatje en er was zelfs een (behandelde) pedofiel, die onder toezicht met ons meespeelde. We bezochten een manisch-depressieve kennis vaak in de psychiatrie en aten cake met de zwakbegaafde tante in de ‘Zwakzinnigeninrichting’.

Verhuizen van de ene naar de andere instelling

In mijn leven ben ik vaak verhuisd. Toen ik 10 jaar oud was verhuisden we naar Cuxhaven, waar mijn ouders de leiding overnamen van een residentiële inrichting voor delinquente jongeren. Een collega had een oud landhuis gekocht waar de jongeren onder begeleiding konden wonen. Wij woonden op de bovenste etage van dit enorme landhuis. Een dikke ijzeren deur scheidde ons woongedeelte af van de rest van het tehuis waar de jongeren woonden. En dat bleek soms ook nodig. De jongeren konden boos worden. Heel boos. Op alles en iedereen. En met name op autoriteit. Op sommige momenten sloegen ze de hele woonvoorziening kapot en bedreigden ze de begeleiders. Maar de jongeren deden ons nooit kwaad. Ze waren altijd zorgzaam en vriendelijk naar ons toe. Vaak speelden we zelfs met ze. Het was een zeer vrije kindertijd. Gingen mijn ouders te ver in de integratie van werk en privé? Ik vind van wel. Ik begrijp hun intentie, maar al als kind zag ik veel menselijk leed en problemen die ik gewoonweg niet begreep.

Mijn twee grote passies

Al deze ervaringen maakten wel dat ik mensen steeds meer wilde begrijpen. Toen ik ouder werd, bleef mij de menselijk psyche boeien. Mijn favoriete auteur was Oliver Sacks, de Britse neuroloog, die verhalen schreef over zijn ervaringen met patiënten.

Toen ik mijn abitur (vwo-diploma) behaald had, wilde ik niet meteen studeren. Ik wilde eerst de wereld zien, want mijn andere passie was vreemde culturen. Dus ging ik reizen. Met 19 jaar vertrok ik naar Israël. Uiteindelijk was ik bijna vier jaar aan het reizen. In die vier jaar heb ik in Israël en de VS gewerkt en later in India zang en dans gestudeerd.

Leren en werken: de psychologie

Uiteindelijk wilde ik wel iets ‘serieus’ gaan doen en ben ik in Nederland gaan studeren. Nederland leek me een leuk land om in te leven. En ik dacht dat de Nederlandse taal  ongeveer hetzelfde zou zijn als Duits. Ik heb in Nijmegen Ontwikkelingspsychologie gestudeerd. Dit, omdat ik eigenlijk altijd met kinderen en jongeren wilde werken. Dat leek me fijner. Kinderen zijn nog open en speels en hierdoor zou ik mogelijk mijn eigen speelse en creatieve kant meer in kunnen zetten. Mijn stage heb ik in Venlo in een Psychiatrische instelling voor kinderen en jongeren gelopen. En voor mijn scriptie heb ik onderzoek naar EBL (een non-verbale contacttherapie) gedaan.

Na mijn studie heb ik binnen verschillende sectoren gewerkt: Autisme hulpverlening, Gehandicaptenzorg, Behandeling van persoonlijkheidsstoornissen, Forensische behandeling en na mijn GZ-opleiding heb ik uiteindelijk als programmaleider voor een Autisme Zorgprogramma gewerkt. Uiteindelijk dus geen werk met kinderen, maar ik heb wel geleerd dat het juist belangrijk is om ook bij de volwassene het kind weer naar voren te brengen en te helpen herstellen. Schematherapie heeft mij sterk beïnvloed in mijn visie en werkwijze als psycholoog.

Uitgebrand en herstellen

Mijn baan in het management (als programmaleider) had me uiteindelijk uitgebrand. Ik begon enthousiast omdat ik graag ontwikkel, creëer en netwerk. Maar feitelijk had ik op veel factoren weinig invloed terwijl ik me wel sterk verantwoordelijk voelde. De organisatie steunde mij en hielp me waar mogelijk. Maar ik had tijd nodig om te herstellen en me te herpakken. Toen mijn partner een aanbod als voetbal coach in China kreeg, heb ik de kans met beide handen gegrepen en ben ik meegegaan. Een nieuwe omgeving, andere mensen, een andere cultuur. Uit de alledaagse sleur van mijn leven in Nederland en in een nieuw avontuur duiken.

En nu werk ik hier in China, in de stad Zhengzhou, als psycholoog voor een ziekenhuis binnen de psychologische afdeling.

Mijn eerste werkzaamheden in China

Via internet heb ik een Chinese psycholoog gevonden die werkt in de stad waar mijn vriend woont. Ik heb haar aangeschreven en zij reageerde heel enthousiast. Ze is psycholoog en werkt als professor aan een universiteit. Ik sprak met haar af en we spraken over verschillende onderwerpen waaronder psychologie en de gezondheidszorg in onze landen van herkomst. Ze nodigde me uit bij de instelling waar ze werkt en daar heb ik kennis gemaakt met het management en een aantal medewerkers. Men was enthousiast over de ontmoeting en het management wilde dat ik voor hun instelling kwam werken; een psychiatrische afdeling die verbonden is aan een groot ziekenhuis. We wisten nog niet hoe ik mijn werkzaamheden kon vormgeven, maar we spraken af om uit te proberen op welke manier we konden samenwerken.

Drie maanden later

Inmiddels werk ik alweer drie maanden met veel plezier voor de instelling. Ik geef onder andere trainingen, lezingen en groepsbehandelingen. Ik heb de afgelopen drie maanden geleerd dat het als psycholoog in het buitenland belangrijk is om de maatschappelijke regels goed te kennen en te begrijpen. De psychologische mechanismen zijn in eerste instantie hetzelfde; het ontstaan van de stoornissen en de manier waarop ze behandeld kunnen worden. Echter, de sociale en familiaire regels zijn in China zo anders. De Westerse assertiviteit kan bijvoorbeeld niet effectief of zelfs averechts werken in het contact met cliënten. Ondanks de verschillen met Nederland heb ik hier mijn passie en enthousiasme voor het vak weer teruggevonden. Ik voel me weer vol energie en levensvreugde als psycholoog in China.

Categorie: Blog

Naar kennisbank