Als meisje van veertien jaar was ik (Mirjam de Nijs) ervan overtuigd dat ik later psycholoog zou worden. Ik droomde toen al dat ik op een dag een eigen praktijk zou starten en heel veel kinderen zou gaan helpen. En nu, veertien jaar later heb ik mijn eigen praktijk. Mijn meisjesdroom ging echter niet meteen in vervulling.
Als middelbare scholier bleef ik zitten op het VWO. Ik zakte zelfs naar de HAVO met het gevolg dat ik niet naar de universiteit kon. Ik ging na de HAVO de studie sociaal pedagogische hulpverlening doen. Iets wat in de richting kwam van psychologie, maar al snel kwam ik er achter dat dit niet iets was wat ik écht wilde. Met een omweg stroomde ik dus uiteindelijk door naar de universiteit om psychologie te gaan studeren.
Toen ik begon aan de universiteit was ik gemotiveerd, want ik wist precies wat ik wilde. En mede daarom was de keuze tijdens het master jaar kind en jeugdpsychologie niet moeilijk. Na het behalen van mijn masterdiploma kreeg ik de kans om een aantal maanden langer op mijn stageplek te blijven. Dit was een werkervaringsplek en dus onbetaald. Alle ervaring die ik kon opdoen als psycholoog was mooi meegenomen en bovendien vond ik mijn werk hartstikke leuk. Ik besloot dus te blijven voor enkele maanden.
Rond de tijd dat mijn werkervaringsplek bij mijn oude stage was afgelopen, begon ik met solliciteren. En dat viel enorm tegen, omdat ik vrij weinig functies als kinderpsycholoog tegenkwam. De afwijzingen bleven binnenstromen. Elke afwijzing opnieuw voelde steeds persoonlijker. Ik raakte behoorlijk gedemotiveerd en zes maanden na mijn afstuderen zat ik echt in de put. Ik had een masterdiploma waar ik hard voor had gewerkt én waar ik altijd van droomde, maar ik kon er niets mee doen. Ik kon niet doen waar ik goed in was en waar ik mijn voldoening uithaalde, namelijk werken als psycholoog.
Tijdens het solliciteren heb ik meerdere malen overwogen om te solliciteren voor een werkervaringsplek. Het is een mooie kans om relevante werkervaring op te doen. Ik wilde heel graag als psycholoog aan de slag en mocht uiteindelijk op een sollicitatiegesprek voor een werkervaringsplek. Ik kreeg de functie-eisen en bijbehorende vergoeding te horen en realiseerde me dat het niet goed voelde om het aanbod aan te nemen. Hoewel ik heel graag aan de slag wilde als psycholoog, wees ik de werkervaringsplek af. Het voelde op dat moment alsof ik mijn enige kans had verspeeld en ik was er helemaal niet zeker van dat ik de juiste keuze gemaakt had. Achteraf ben ik enorm blij dat ik niet voor de werkervaringsplek ben gegaan, want de eisen en vergoeding stonden niet in verhouding met elkaar.
Ik wilde heel graag in het vakgebied werken en met kinderen bezig zijn. Ik koos er daarom voor om een stapje terug te doen en solliciteerde naar functies als ambulant begeleider. Ik hoopte dat ik op deze manier wél relevante werkervaring op zou kunnen doen. Dat bleek het geval te zijn: ik kwam terecht bij een stichting als ambulant begeleider. Hier begeleidde ik kinderen tot en met zestien jaar met diverse (gedrags)problematiek, zoals ADHD en autisme.
Een half jaar later kreeg ik een baan aangeboden als huiswerkbegeleider bij een jeugdzorginstelling. Ik begeleidde daar jongeren van dertien tot en met zeventien jaar met een spectrumstoornis. Ik liep er hier tegenaan dat ik daar als huiswerkbegeleider werkzaam was en niet als psycholoog. Psycholoog-zijn zit in me en ik vond het ontzettend moeilijk om dat in mijn werk te scheiden. Ik was immers afgestudeerd als psycholoog en weet hoe het moet, maar ik kon er voor mijn gevoel te weinig mee doen. Als jij je als hulpverlener niet fijn voelt bij je baan, kun je er beter mee stoppen. Het is mensenwerk en jij bent het instrument. Voel jij je er niet goed bij, wat moet de persoon dan wel niet voelen die jij helpt?
Ja, mijn droom bleef knagen, het bleef in mijn hoofd rondspoken. Ik wilde aan de slag als psycholoog, maar hoe? En hoe lang moest ik dan nog in strijd zijn met mezelf? Ik wilde dit niet meer. Niet zo. Ik werd er namelijk echt ongelukkig van. Ik was niet meer vrolijk, had weinig energie en ook mensen om me heen zagen dat ik niet deed wat me blij maakte. Ik moest actie gaan ondernemen. Ik droomde al jaren van een eigen praktijk en na veel wikken en wegen, informatie inwinnen, netwerken en van alles uitzoeken heb ik de knoop doorgehakt. Ik maakte een afspraak bij de Kamer van Koophandel en startte een eigen praktijk: You&Me Psychologie.
Mijn naasten stonden achter mijn plannen om een eigen praktijk te starten en hebben me altijd gesteund. Het opzetten van een praktijk was een enorme stap en superspannend, maar soms moet je in het leven risico’s nemen. Ik ben begonnen met een Facebook Pagina zodat mensen kennis konden maken met You&Me Psychologie. In de opstartfase van mijn praktijk bleef ik werken als huiswerkbegeleider, zodat ik in ieder geval een inkomen had. Ik wilde het liefst zo veel mogelijk tijd in mijn praktijk steken, maar ik moest aan de andere kant ook met de cliënten aan de slag die ik begeleidde als huiswerkbegeleider.
Mijn eerste casus als psycholoog kreeg ik via mijn netwerk. Voor deze casus ging ik een cliënt observeren in de klas, omdat hij daar agressief gedrag vertoonde. Naast de observaties kwam er ook deels diagnostiek bij kijken, waardoor ik meer inzicht kreeg in zijn intellectuele capaciteiten. Uiteindelijk ben ik hem gaan begeleiden om hem te leren omgaan met zijn boosheid en onzekerheid. De jongen liet na twee maanden heel ander gedrag zien. En dát was precies waar ik voor had gestudeerd.
Mijn website stond online en ik was actief op Facebook. Hierdoor kreeg ik mijn volgende klanten. Mede dankzij deze klanten kreeg ik weer nieuwe klanten. De beste reclame zijn natuurlijk je eigen klanten. En zo is mijn praktijk gaan lopen. Maar ook dat had helaas een keerzijde. Vorig jaar heb ik een periode gehad dat ik teveel werk op me had genomen waardoor ik het even niet meer zag zitten. Mijn advies is dan ook om af en toe een pas op de plaats te maken en goed voor jezelf te zorgen. Want dat is een must in dit werkveld. Daarbij ben je naast psycholoog ook nog eens ondernemer, secretaresse, marketeer en accountant. Des te belangrijker is het om je agenda goed in te delen en dus ook tijd voor jezelf in te plannen om even tot jezelf te komen.
Het is alweer 3 jaar geleden dat ik mijn praktijk ben gestart. Ik ben samenwerkingen aangegaan waar ik achteraf spijt van kreeg. Ik heb mijn neus hard gestoten waar ik ontzettend veel van heb geleerd. Ik ben geen ras ondernemer en moest dus alles leren. En die leerschool kreeg ik direct bij mijn start. Nu kan ik zeggen dat dit het beste is wat me is overkomen als ondernemer. Ik kan met trots zeggen dat ik in 3 jaar tijd al meer dan 100 gezinnen heb mogen begeleiden op de manier die bij mij past en waar ik achter sta.
Op dit moment ben ik bezig om mooie samenwerkingen aan te gaan, zodat ook mijn aanbod in mijn praktijk kan worden uitgebreid. Uiteindelijk sta je samen sterker wanneer je de juiste mensen om je heen hebt. Dat is dan ook de belangrijkste tip voor als je voor jezelf wilt beginnen. Zorg dat je met mensen gaat sparren. Vertel hen je idee en werk het uit. Ga op zoek naar gelijkgestemden, mensen die al een praktijk hebben lopen en andere ondernemers. Laat je inspireren en vooral helpen. Je hoeft het niet alleen te doen. Belangrijk is dat je je gaat verdiepen in het ondernemen, zorg dat je zichtbaar wordt, zowel online als offline. Nog belangrijker is dat je staat voor je praktijk. Wat wil je uitstralen? Jij bent namelijk het instrument. Ik leg mijn hart en ziel in mijn praktijk en dat voelen mensen wanneer ze bij mij op gesprek komen. Zorg dat je jezelf blijft.
Ik hoop dat ik jou heb mogen inspireren, want alles is mogelijk als je er maar 100% voor gaat en niet opgeeft. Geloof in jezelf en zorg dat je op het pad blijft waar jij gelukkig van wordt.
